- iraq
- z. Uzaq, uzaqda. İraq olmaq. İraq durmaq. – Gül əkdim, şaxta vurdu; Nə yaman vaxtda vurdu; Bimürvət ovçu məni; Yardan iraqda vurdu. (Bayatı). Mürği-ruhum getməz səndən irağa. A. Ə.. İraq düşmək – uzaq düşmək, ayrılmaq, uzaqda olmaq. <Bahadır> gördü ki, Sonadan xeyli iraq düşübdür. N. N.. İraq eləmək – uzaqlaşdırmaq, uzaq eləmək. Çıxardaq məmləkətdən; Ölkədən iraq eyləyək! A. Ə.. İraq olmaq – uzaq olmaq, uzaq düşmək. Elə bilsin padşahi-zamandır; Hər kim iraq olur, müxtəsər, səndən. Q. Z.. Müddətdi gözümdən olubdu iraq; Əridib ürəyim dərdü qəm, fəraq. A. Ə.. Gözümdən bir an da iraq olmadın; Mən sənə hər yerdə Vətən deyirəm. S. Rüst.. // sif. Uzaq. Uzaq ölkələrə, iraq ellərə; Axışan buludlar, axan buludlar! N. R.. // İs. mənasında. Uzaq yer. Yolum oldu iraqlar; Çiynim kəsdi yaraqlar; Ayrılıq məlum oldu; Mən ağlaram, yar ağlar. (Bayatı). İraq, iraq candan, iraq olsun – uzaq olsun, Allah göstərməsin (qorxulu, zərərli, arzuedilməz bir şey, hadisə haqqında deyilir). <Gülsüm xala:> Buy, bu nə sözdür deyirsən, a qadasın aldığım, iraq canından, Allah eləməsin ki, Şirin qiyamətə kimi yatsın. . E. Sultanov. <Səriyyə xala:> İraq candan, <uşaqlar> dilənçiyə oxşayırdılar. M. İ.. <Kiçikxanım:> Allah eləməsin, iraq candan! – deyə onun əlini sıxdı və tələsirmiş kimi ayrılıb getdi. M. C..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.